In 1973 tekenden René en Willy van de Kerkhof hun eerste contract bij PSV. De tweeling groeide in veertig jaar tijd uit tot vaste waardes, internationals en PSV-iconen. Nu zijn ze vooral fan en kritische volgers van de club. René en Willy zijn voor altijd verbonden aan PSV.
Het verhaal van René en Willy van de Kerkhof en PSV lijkt in alles op een gelukkig huwelijk. In 1970 draaiden de drie; PSV en de broers, nog wat om elkaar heen. “Ze dachten hier toen dat we alleen maar hard konden lopen”, verklaart René waarom de broers niet hun eerste duels in het betaalde voetbal in het Philips Stadion speelden, maar ver weg van het Brabantse in Enschede bij FC Twente. Na wat ervaring op te hebben gedaan in de liefde sloeg de vonk tussen de Helmondse tweeling in 1973 alsnog over. Kees Rijvers, die de twee ook naar Twente gehaald had, trad daarbij als koppelaar op. “Het goede gevoel was er meteen”, vertelt Willy, die nooit meer bij PSV vertrok. “De manier waarop we bij de club ontvangen werden, daar straalde direct veel warmte vanuit. Net als het gesprek dat we met de top van Philips hadden. In die tijd moest je voor dat je bij PSV kwam voetballen namelijk eerst op bezoek bij meneer Van Riemsdijk.” De komst van de broers leidde een gouden periode voor PSV in, met kampioenschappen in 1975, 1976 en 1978 en natuurlijk de winst in het UEFA Cup toernooi in 1978 tegen het Franse Bastia.
René van de Kerkhof: “Ik was erbij in Stuttgart. Als supporters konden wij ons eigen feestje bouwen. En dat hebben we gedaan. Joost mag weten hoe wij ooit zijn thuis gekomen!”
Kritiek
Inmiddels zijn ‘de blinde’ en ‘de stofzuiger’ de zestig gepasseerd, maar de liefde tussen de broers en PSV is nog steeds niet bekoeld. Al zijn ze natuurlijk ook wel eens kritisch op elkaar. ‘Positief kritisch’, noemen ze het zelf liever. “Als PSV slecht gevoetbald heeft, kan ik niet zeggen dat het wel goed was”, is René de jongste van de twee duidelijk. “Het past een beetje bij ons”, vult Willy aan, die een kwartier eerder dan René op de wereld kwam. De twee zijn namelijk alles behalve op hun mondje gevallen. “Maar wij willen ook alleen maar dat PSV wint en dat we kampioen worden. Ik zie het als onze taak om de spelers van achter de schermen scherp te houden”, gaat Willy verder. Wat dat betreft verschillen ‘De Kerkhofjes’ niet veel van de supporters elders in het stadion. De broers speelden samen dan wel 698 wedstrijden voor PSV, ze zijn in al die jaren vooral ook fan geworden van de club. Willy: “Als ik op zondagavond naar Studio Sport kijk en PSV heeft verloren dan kijk ik wel met een ander gevoel.” Hoe het resultaat ook is, de volgende dag worden ze gebeld door Omroep Brabant om hun reactie op de wedstrijd te geven. Vorig seizoen haalden ze in hun wekelijkse column ‘Tikkie terug’ vooral uit naar trainer Fred Rutten en ook deze jaargang waren ze al een aantal keren flink kritisch op hun favoriete team. Voor PSV algemeen directeur Tiny Sanders en technisch manager Marcel Brands reden om met René en Willy, maar ook met oud-voorzitter van PSV Harry van Raaij in gesprek te gaan. Willy: “Het was een gesprek tussen vijf echte PSV’ers met allemaal hetzelfde doel: PSV terug brengen naar de Nederlandse top en liefst nog naar die van Europa.”
Gouden jaren
Het woord Europa is gevallen. In 1978 won de tweeling met PSV de eerste Europese prijs uit de clubhistorie. Na legendarische wedstrijden tegen onder meer Magdeburg (elders in PSV EHV meer over die wedstrijd) mocht aanvoerder Willy van der Kuijlen de beker omhoog tillen. Een moment dat bij iedere PSV-supporter in het geheugen gegrift staat. Twee van de grootste fans waren erbij op het veld. Na de 0-0 op het Franse eiland Corsica won PSV de return in Eindhoven met 3-0 van Bastia, onder meer door een doelpunt van Willy van de Kerkhof. “Dat springt er wel uit samen met de WK’s en EK’s”, zegt René. Willy vult zijn broer aan: “1978 was eigenlijk de vervolmaking van de jaren daarvoor. Het betekende de wederopstanding van PSV. We hadden de hegemonie in Brabant weer terug omdat voor die tijd Ajax en Feyenoord steeds kampioen werden. Vanaf 1975 werden wij in vier jaar tijd drie keer kampioen en in 1978 ook nog Europees kampioen. PSV beleefde toen een geweldige periode waarin wij gewoon de beste van Nederland waren en een van de beste van Europa.” René haalt ook nog de twee verloren halve finales in het Europa Cup 1 toernooi aan. Die de woorden van Willy extra kracht bijzetten.
Willy van de Kerkhof: “Pas werd ik er door mijn kleinkind aan herinnerd dat ik de enige ben die als speler zowel 1978 als 1988 heeft meegemaakt.”
1988
René brak in 1983 korte tijd met zijn grote liefde. Hij ging spelen voor Apollon Athene en later zelfs in Hong Kong. Via Helmond Sport en FC Eindhoven keerde hij toch weer terug bij PSV, waar hij tussen 1989 nog drie seizoenen voor de amateurtak speelde. Als fan was hij aanwezig bij de Europa Cup I-winst van PSV. “Ik was erbij in Stuttgart. Als supporters konden wij ons eigen feestje bouwen. En dat hebben we gedaan. Joost mag weten hoe wij ooit zijn thuis gekomen!” Willy mocht de cup met de grote oren wel omhoogtillen. Hij speelde weliswaar niet mee in de finale tegen Benfica, maar in de halve finale tegen Real Madrid was hij op 37-jarige leeftijd nog van grote waarde geweest voor de ploeg van Guus Hiddink. “Pas werd ik er door mijn kleinkind aan herinnerd dat ik de enige ben die als speler zowel 1978 als 1988 heeft meegemaakt. Die wedstrijd tegen Real Madrid houd ik voor altijd in mijn herinnering, net als de afscheidswedstrijd die ik van PSV kreeg.”
Trotse opa’s
De helden van vroeger zijn inmiddels allebei opa. Willy heeft twaalf kleinkinderen, terwijl René sinds drie maanden zijn eerste kreeg. “Mijn kinderen moeten even doorwerken om Willy in te halen”, grinnikt de trotse opa. “Ik vind het echt schitterend leuk!” Willy: “Mijn kleinkinderen gaan nu beseffen wat opa vroeger gedaan heeft. Als ze videobanden of plakboeken bekijken zegen ze: ‘opa, je was toch wel heel erg goed’ en tegen vriendjes vertellen ze: ‘ons opa heeft vroeger bij PSV gespeeld.’” Willy is behalve opa nog altijd volop in de weer. “Ik ben nog behoorlijk druk mag ik wel zeggen.” René doet het rustiger aan. “Ik ben wat gemakkelijker”, haalt de rechtsbuiten van weleer meteen het grootste verschil tussen de broers aan. Tijdens hun actieve loopbaan was het niet anders. “Hij was de eerste die een stretcher meenam naar de club”, vertelt hij terwijl hij richting zijn broer wijst. “Soms lieten we hem gewoon slapen als we weer begonnen met trainen.” Willy: “Pas kreeg ik nog een stuk opgestuurd van een Franse journalist die Messi had geïnterviewd. Daarin vertelde Messi dat hij ieder vrij uurtje ging rusten. Dus heb ik het vroeger toch goed gehad.” René: “Het is maar goed dat we niet allemaal hetzelfde zijn, anders was het ook maar zo saai.”
100 jaar PSV
Kritiek hebben ze nog steeds wel. Dat verdwijnt ook niet. Zo vinden ze dat PSV meer gebruik moet maken van oud-spelers. Zij zouden volgens ‘de Kerkhofjes’ de jeugd of de selectie moeten trainen of net als bij Bayern München een bestuursfunctie moeten krijgen. En Advocaat moet tenminste nog een jaar blijven als het aan René en Willy ligt. “Dick heeft het Dick voor elkaar. Met CK”, grapt René. Op de vraag waar PSV in mei staat, zijn de ras PSV’ers resoluut. ‘Kampioen!’, roepen ze bijna synchroon. “Ik geloof er heilig in dat we kampioen worden en de beker winnen. Dat verdienen we ook bij 100 jaar PSV”, zegt Willy. Of ze zelf nog iets gaan doen tijdens de jubileumviering? Willy: “Wij zijn beschikbaar.” René: Als ze ons nodig hebben dan horen we het wel.”
Bron: PSV Magazine
Foto: Cor Out / CC BY-NC-ND 2.0